Op zaterdag hadden we een zeer goede voorbereiding, met stevige verkenningen en aangepaste nota’s. Dit met het oog op het vettige weer dat voorspeld was voor zondag. We wisten dat we ‘r vanaf het begin bij moesten zitten.
Onze nota’s kwamen al meteen goed van pas want op zondag, bij het vertrek op KP1, lag alles er nat bij. Dat zag je meteen al aan de tijden die we reden, 2de tijd algemeen achter Van de Wauwer. Op de 2de KP reden we de 3de tijd, ondanks een schuiver zonder erg.
Na de regroup, waar alles nog normaal leek en we de 2de plaats algemeen bekleedden, vertrokken we naar KP3. Vanaf dan begon de ellende. Op KP3 voelden we plots heel veel vibratie op de wagen eens we boven de 4000 t/min kwamen. We voelden het allebei maar durfden niets te zeggen. Desondanks behaalden we toch nog een mooie 3de tijd op deze KP.
Op KP4 werd het echter alleen nog maar erger en verloren we een 15-tal seconden en passeerden we de FF met een slecht (voor)gevoel. Op de verbinding ondervonden we dat de Ascona steeds moeilijker begon te schakelen, het ontkoppelingspedaal sloeg op en af en het induwen van de ontkoppeling voelde heel raar aan. Éénmaal aangekomen op de service volgde het harde verdict: koppelplaat afgescheurd van het vliegwiel en moesten we noodgedwongen de handdoek in de ring gooien.
Ergens zijn we wel blij dat we terug kunnen meedraaien in de top, tegen de 2,5- en 3liters. Toch was de ontgoocheling immens. Ach ja, het is een mechanische sport en breuken horen er ook bij. Nu gaan we zorgen dat de Ascona weer klaar is voor de volgende strijd, in mei, Philippeville. Van harte bedankt aan de supporters en servicemensen. Ook bedankt aan de baanposten!
Hopelijk tot gauw,
Eddy
