Vorig weekend stond Brecht Hoorne voor het eerst aan de start van de Condroz Rally. Een wedstrijd waar hij samen met Ward Hanssens reikhalzend naar uit keek. Na de eerste twee KP’s leek hun doelstelling, klassewinst, haalbaar. De BMW dacht er echter anders over. Ward Hanssens aan het woord.
De shakedown (vrije training) vrijdag verliep heel vlot… tot we een vreemd geluid hoorden net voor het opdraaien van het onverhard. Bij een derde run vielen we plots zonder aandrijving. ‘Pont’ stuk. Om 16u30 konden we de wagen in Huy opladen en richting Merkem trekken. En om 0u00 kon ik Brecht en Robin terug verwelkomen in Oteppe, waar onze slaapplaats was. 4 uren verplaatsing, file rond Brussel en de nodige werktijd zorgden er wel voor dat we met een compleet nieuwe ‘pont’ van start konden gaan. Ook werd de cardan verwisseld. Door deze nieuwe ‘pont’ veranderde wel de verhouding, waardoor het voor Brecht aftasten was hoe de wagen op bepaalde situaties zou reageren. Maar eerst een goede nachtrust en morgen zouden we slim aanvallend de wagen verder ontdekken.
Pas een half uur later die nacht vernamen we onze startpositie: 89e van start, met het nummer 108. Meer hadden we niet nodig om geprikkeld te zijn.
De twee eerste proeven waren heel vlot, met de nodige marge. Kwestie van toch wat af te tasten, de wedstrijd beloofde lang en zwaar te worden.
Na deze eerste twee proeven (6km en 25km) meldde Robin trots aan de finish dat we 30e algemeen geklasseerd waren! Onverhoopt, te weten dat we slechts 4 seconden achter de eerste NCM M16 wagen van Hubert Deferm – een referentie en thuisrijder – gepositioneerd waren. Klassewinst (ons doel) was plots een heel realistische doelstelling en ambitie.
Maar toen stak de kwelduivel opnieuw zijn kop op. In een zeer vlot ritme gaan we van start op proef 3, Forseilles. Een knaltijd zou volgen…. Tot opnieuw het vreemde geluid opdook. Eventjes uit onze concentratie, daardoor rond op een scherpe T-links bocht, waarbij we de wagen zeer moeilijk in achterruit krijgen en hier gaan 20 seconden verloren. Veel erger nog, een zwaar kloppend geluid met de nodige verbrande geur komt de wagen binnen. We besluiten de 2 resterende proeven van die lus af te werken, om in het servicecentrum de schade op te meten. Proef 4 verloopt al bij al nog vlot, maar op proef 5 is de wagen ‘stuk’. Op 12km proef moeten we 3 deelnemers (die telkens met een interval van 1 minuut verschil starten) voorbij laten. Ook al vinden we het euvel en kunnen we het verhelpen, op dat moment weten we eigenlijk al dat onze wedstrijd voorbij is… Frustratie en ontgoocheling komt als een stortregen de auto binnen.
We redden het tot de service. Maar het geluid dat van onder de wagen komt doet mensen raar opkijken wanneer we voorbij komen. De genodigde partners wachten ons trots op. Het vuur in hun ogen dooft ook stilletjes aan, wanneer ze onze blikken doorgronden. Toch slaagt het serviceteam er in de wagen ‘op te lappen’. We besluiten het een kans te geven, tegen beter weten in misschien… En na het tanken, op weg naar opnieuw de eerste proef is het geluid (en het gevoel) er bliksemsnel terug. Eén blik van Brecht volstaat: rechtsomkeer. Dit heeft totaal geen zin. Met diepe spijt in onze rally-harten. De vechters worden hun handschoenen afgenomen, terwijl we een overvloed aan (rally)vuur in ons voelen…
Nog meer gebrand dan ooit zijn we ondertussen 2018 volop aan het voorbereiden. Moeten we de overstap maken naar een moderne wagen (genre R5)? Is dit voor ons haalbaar? Betaalbaar? Of kunnen we deze Compact M3 meer betrouwbaar maken? In dit alles willen we graag onze partners bedanken voor de ondersteuning tijdens het seizoen 2017!!
