Ypres Rally. Al meer dan 50 jaar zorgt deze wedstrijd voor een geweldige sfeer en ambiance in Ieper en omstreken. Het is het hoogtepunt van het seizoen voor vele rallyfans en rallyteams. Niet verwonderlijk want de Ypres Rally wordt bij velen met de paplepel ingegeven. Het maakt dat West-Vlaanderen en vooral de regio rond de kattenstad is uitgegroeid tot het mekka van de Belgische rallysport. Maar “Ypres Rally” zou vandaag niet het internationale topevenement zijn, mocht het niet kunnen rekenen op zijn vele vrijwilligers. Met meer dan 1200 zijn ze elk jaar aan de slag om er opnieuw een geslaagde editie van te maken.
Zo was vorig weekend ook de ‘opbouwploeg’ van Dorine Bouten aan het werk. Dorine die trouwens al veel eerder aan de slag is voor de Ypres Rally. Ronddragen van bewonersbrieven, materiaal sorteren en klaar leggen in het magazijn, bestelwagens inladen… om maar enkele taken op te noemen. Ze krijgt dan ook veel respect van haar opbouwploeg.
Deze opbouwploeg zorgt al jaren voor de opbouw van KP Dikkebus. Het zijn stuk voor stuk mensen die de rally een warm hart toe dragen. Mensen die ook genieten van het sociale contact met de groep. Er zitten heel veel anciens in de groep. Koenraad Vandamme, de man achter de Buxushoeve, was er voor het eerst bij.
“Ik woon centraal tussen de KP’s van de Ypres Rally,” vertelt Koenraad. “Als rallyliefhebber is dat natuurlijk prachtig. Met de start van KP Dikkebus op 500 meter van mijn deur kan je stellen dat ze in mijn achtertuin rijden. Als zelfstandige tuinplantenkweker is het voorjaar steeds druk. Wanneer de Ypres Rally nadert, nadert ook het einde van het plantseizoen. Dat geeft me de mogelijkheid om enkele dagen vrij te nemen en zodoende de Ypres Rally echt te beleven.”
“Om die reden heb ik dit jaar ook geholpen bij de opbouw van KP Dikkebus. In mijn streek ken ik heel wat plaatselijke landbouwers. Landbouwers wiens akkers we moeten betreden. Ik kan ook makkelijk contact met hen leggen om te kijken of ze nog werkzaamheden moeten uitvoeren waarmee we dan rekening kunnen houden. Op die manier kan ik iets extra betekenen voor de opbouwploeg van Dorine,” aldus Koenraad.
Willem Coopman zit al langer bij de groep. Velen onder jullie zullen Willem ook nog wel kennen van de tentoonstelling naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de Ypres Rally. Willem kende Dorine al een tijdje en wist zodoende dat zij soms wel wat hulp kon gebruiken.
“De liefde voor de rallysport en de tijd waarover ik beschik. Daarnaast is het eveneens een sociaal gebeuren. De weliswaar korte contacten, met de vrijwilligers die meewerken aan het jaarlijks wederkerende evenement, zijn een verrijking voor ons allen. Dat zijn de redenen waarom ik er elk jaar opnieuw bij ben,” weet Willem te vertellen.
Hoe verloopt het opstellen van een KP dan? Zijn er vooraf taken afgesproken of kent iedereen zowat zijn taak binnen het team?
“Er wordt gewerkt met het door de veiligheidsverantwoordelijke opgestelde plan. Dit beschrijft duidelijk hoe de signalisatie en afbakeningen opgesteld moeten worden. Wat de taakverdeling betreft hoeft er niet veel afgesproken te worden, we wisselen af en toe van taak zodat we ook niet telkens het zelfde hoeven te doen. Deze week was het, gelet op de uitzonderlinge warmte die we ondergaan, knap lastig om paaltjes in de bodem te drijven. Daarom neemt iedereen wel eens een hamer ter hand. Linten ophangen doen we dan ook afwisselend, dit gebeurt zonder veel communicatie. Iedereen kent de klappen van de zweep en ziet wel waar er iets te doen valt. Kortom een fijne ploeg om mee samen te werken. Een bijkomende motivatie is dan ook het feit dat we zeer goed gesoigneerd worden door Dorine, zij zorgt op tijd en stond voor een verfrissende bevoorrading.”
Tot slot kan je ons nog een leuke anekdote vertellen of iets dat je zal blijven over het team?
“Het prettige eraan is de diversiteit aan vrijwilligers. Vrijwilligers die allen op hun manier omgaan met dit gebeuren. Het observeren van hen, als ik niets aan het doen ben, bezorgt me steeds binnenpretjes. Iedereen weet intussen hoe het voelt, in conflict te komen met een hamer of om in contact te komen met netels en doornen. Om nog maar van de schrikdraden te zwijgen. Anderen hebben dan een dermate goed ontwikkeld reukorgaan dat ze een varkenskreng op grote afstand kunnen waarnemen. Iets waar we dit jaar nog eens goed om gelachen hebben,” besluit Willem.
