Jeroen Van Wanseele toonde zich afgelopen weekend de beste tijdens de “6 uren van Kortrijk”, de afsluitende manche van het VAS-kampioenschap en de Ford Pinto Cup. Rik Vannieuwenhuyse ging er zijn titel vieren, maar moest opgeven met de meet in zicht.
Vijf teams trokken naar de Guldensporenstad voor de 25ste “6 uren van Kortrijk”: kampioen Rik Vannieuwenhuyse, oud-kampioen Jeroen Van Wanseele, vice-kampioen Koen Verhaeghe, Franklin Temperville en Sam Warnez. Voor die laatste zat de wedstrijd er al op voor die goed en wel begon. “Op KP Moeskroen brak een rotule af. Lang duurde het dus niet”, zei Kurt Deklerck ontgoocheld op de Grote Markt van Kortrijk. Ook Franklin Temperville werd meteen teruggeslagen door een kapotte waterpomp. Voor Van Wanseele startte de rally perfect. Hij eindigde op anderhalve seconde van de BMW M3 van Belgisch kampioen Robin Maes. Ook Rik Vannieuwenhuyse startte fors.
Op zondagochtend liep Van Wanseele net zoals in Doornik verder uit op Vannieuwenhuyse, geholpen door het natte wegdek. “Er is durf nodig in de regen. Voor mij maakt het niet uit of het droog of nat ligt. Ik amuseer me als het nat ligt”, aldus Van Wanseele die bijna constant tijden in de top 3 reed en zelfs een besttijd van Maes afsnoepte.
Enkel in de slotlus begon Vannieuwenhuyse wat sneller te draaien dan de oud-kampioen, maar net op dat moment sloeg het noodlot toe. “Halfweg Tombroek viel de oliedruk weg en hebben we besloten om meteen te stoppen”, aldus co-rijder Kenny Deroo. “Het is zuur om met de meet in zicht te moeten opgeven. Gelukkig was de titel al binnen en konden we bijna een hele rally rijden. Uiteraard hadden we liever op het eindpodium gestaan.” Vannieuwenhuyse stond op het moment van de opgave knap vierde algemeen. Uiteindelijk haalde Van Wanseele het zonder enig probleem. Hij werd zelfs tweede algemeen, na de ongenaakbare BMW M3 van Robin Maes. “We hebben verdorie hard gereden. We hadden het niet verwacht, dus we zijn heel tevreden”, aldus Van Wanseele.
Koen Verhaeghe opende met een tijd, net binnen de top 30, maar rukte stelselmatig op. Uiteindelijk eindigde de Zwevelenaar met zijn Escort MKI op een mooie vijftiende plaats. Franklin Temperville kon op dag twee nog herstarten en reed enkele mooie tijden, zoals een tweede tijd in de Cup op de afsluitende Power Stage. Hij bleef zelfs vaak in het spoor van de veteraan José Lareppe (Opel Ascona).
Met de “6 uren” is een einde gekomen aan het seizoen. De Pinto Cup wenst alle partners te danken, en vooral de deelnemers voor de warme vriendschap en enkele fantastische rallyweekendjes!
