Net zoals in de laatste wedstrijden bepaalde de mechaniek over winst en verlies. Na het uitvallen van Robin Maes op zaterdag, leek de historic titel binnen voor Stefaan Prinzie. Maar door het puntensysteem en mechanische problemen bij de ‘Stesha’ Ascona bleef het ook nog spannend op zondag. Een verslag van Stefaan Prinzie.
Een kampioenschap met vallen en opstaan. Een heel jaar strijden voor die ereplaats. Het was leuk maar stressvol. We zijn natuurlijk blij dat we het kampioenschap winnen al was het de laatste wedstrijden een loterij met mechanische breuken. Dat bewijst dat de belasting groot is voor de wagens.
In de East Belgian Rally zag het er voor ons nog steeds rooskleurig uit tot die laatste kilometer waar de mechaniek er anders over besliste. In de Condroz kregen we het cliché al bleven ook wij niet van pech gespaard. Een ophangingsschotel die onherstelbaar aan het scheuren was en een ferm olie lek in de versnellingsbak.
Bovendien moesten we een hoog ritme aanhouden. Door het fantastische puntensysteem tussen ‘young timers’en ‘oude historics’ zou Robin sowieso als herstarter de 10 punten pakken van zijn klasse. Waar hij eindigde in de rangschikking maakte niet uit. Indien er nog enkele andere wagens voor hem uitvielen kon hij ook nog punten scoren in de rangschikking. Hierdoor moesten we bij de eerste twee eindigen. Het was continu rekenen en tellen, mechaniek sparen en hard gaan…
Op sportief vlak had het een mooie strijd kunnen zijn. Op de eerste proef draaiden we meteen een gelijke tijd met Robin. De tweede proef, in ons nadeel door de enorm lange rechte stukken, kregen we een handvol seconden. Op proef drie beperkten we de schade tot drie seconden om in de vierde proef elf seconden terug te nemen. Het verschil bedroeg voor het uitvallen van Robin amper negen seconden en zeven seconden op Van Rompuy. Na het uitvallen van Robin konden we verder spelen met Tom. Toen het begon te regenen namen we de bovenhand en gaven deze niet meer uit handen.
