De 49ste editie van de Rally van Hannuit heeft de verwachtingen meer dan ingelost: een stralend lentezonnetje, temperaturen van bijna 20 graden, een ijzersterk en divers deelnemersveld en bovenal een bikkelharde wedstrijd die pas diep in de finale werd beslist! Aan het einde van de 12 klassementsproeven was het uiteindelijk de chrono van de tweede special die voor een afscheiding zorgde tussen de twee snelste piloten van de dag, Piet Van Hoof en David Croes.
De snelle Nederlander Piet Van Hoof had met zijn Mitsubishi Lancer Evo 4 de ganse dag zijn handen vol met David Croes en zijn modernere DS3 R5 van Burton Racing. “Zo’n finale hadden we nooit durven dromen. We zijn enorm blij dat we het zo ver geschopt hebben, maar we zijn ook voortdurend op de limiet gegaan. Zelfs in zesde hebben we een paar hete standjes beleefd”, aldus Van Hoof. Bij de start van de laatste special had de Nederlander een achterstand van vier seconden op de DS3 van Croes. Na die proef liep de Nederlander welgeteld vier seconden in op zijn naaste concurrent, waardoor beide piloten op een ex aequo kwamen te staan. In dat uitzonderlijke geval is het de rijder met de beste eerste chrono die de zege pakt… maar ook daar hadden Croes en Van Hoof een ex aequo laten optekenen. Er werd dus gekeken naar de chrono’s op de tweede proef, waar Van Hoof net iets sneller bleek dan zijn Nederlandstalige rivaal. “Voor het publiek was het een fantastische wedstrijd, met een secondespel van begin tot eind. Ik joeg het ritme alsmaar de hoogte in, maar hij deed hetzelfde. lk had het nadeel dat ik de DS3 nog niet goed ken, hij kent het parcours dan weer veel minder. Maar al bij al ben ik tevreden met onze prestatie, we zijn echt hard gegaan,” vatte Croes zijn wedstrijd samen.
Op de derde trede van het podium, op een afstand van 2 minuten en 47 seconden, vinden we de Britse piloot David Tinn, die uiterst opgetogen was met zijn eerste deelname in Hannuit: “Mijn eerste Belgische ervaring, fantastisch! Mooie proeven, een goede organisatie, warme mensen, veel toeschouwers: voor mij was het een heel fijne dag. We hebben gestreden voor wat we waard waren, maar we hadden nooit gehoopt op het podium te raken.”
Verder noteren we nog de mooie vierde plaats voor Henri Schmelcher, die een turbulente rally beleefde. Hij verloor zijn portier tijdens de eerste chrono, en moest de laatste lus ook nog zien of te werken zonder stuurbekrachtiging op zijn krachtige Porsche 911. De top 5 wordt vervolledigd door Jos Pennartz, die bijzonder tevreden was met zijn prestatie tussen alle aanwezige zwaargewichten.
Een kleine smet op de einduitslag was, zoals zo vaak, het aantal opgaves. 43 % van de teams (10 % minder dan in 2016) moesten onderweg de strijd staken om diverse redenen, maar zeer vaak was mechanische pech de spelbreker. Onder hen zaten ook een aantal belangrijke namen, die bij het begin van de rally al bewezen dat ze het hoge tempo konden volgen. In willekeurige volgorde vermelden we (onder andere) Fenwick, Allerts, Diels, Kleinwachter, Renwick, Godinas, Delleuse, Deferm, Cravillon, Marique, Coenaert en Jamoulle.
In Divisie 1-2-3 ging de eindzege naar Dimitri Pirot, die een indrukwekkende totaalprestatie neerzette met zijn Renault Clio en de wedstrijd van begin tot einde domineerde. “Het maakt deel uit van onze strategie om van bij de eerste kilometers in de aanval te gaan. Samen met mijn copiloot Eric De Bolle besteden we veel aandacht aan de verkenning om nadien de wedstrijd te controleren,” aldus Pirot. Hij werd gevolgd door Jean-Michel Dumont, ook in een Clio, die zichzelf verbaasde: “Alles ging zeer vlot. In vergelijking met vorig jaar is er weinig veranderd en ook het weer was vergelijkbaar, maar toch zijn we veel sneller, soms een seconde per kilometer! Jammer genoeg was Pirot de hele wedstrijd lang buiten categorie.”
De derde plaats ging naar een andere ‘local’, Geoffrey Vecoven. “Het is jammer dat de weersomstandigheden zo goed waren. Mijn terreinkennis had de tekortkomingen van mijn oude Golf kunnen compenseren, als het parcours er wat glibberiger had bijgelegen. Mijn wagen draait nog steeds als een klok maar hij is nauwelijks opgewassen tegen de modernere bolides van mijn rechtstreekse concurrenten. Voor mij was het een fysieke uitputtingsslag… Autosport is een echte sport, ik ga goed slapen vannacht!‘, aldus Vecoven.
Ook in Divisie 2 ging de eindwinst naar een Renault Clio, meer bepaald die van Corentin Tordeurs, zesde in het algemene klassement 1-2-3. Ook het vermelden waard zijn de prestaties van de lokale jongens Remilly en Dechany, die respectievelijke als zevende en achtste over de meet kwamen.
En de classics?
Bij de historische wagens werd de rally een waar technisch slagveld, met talloze opgaves. Ook hier was het een man van de streek die zich liet gelden: Michael Renson, die zijn Ford Escort naar de eerste plaats piloteerde. Ook plaats twee ging naar een Escort van een gouwgenoot, Jean-Philippe Schrynen. “Het is mijn zesde deelname, maar mijn eerste overwinning. Het is bijzonder leuk om in eigen streek te kunnen zegevieren”, aldus de winnaar. Het podium van de categorie PH werd vervolledigd door de Escort van Koen Verhaeghe. En terwijl het podium van PH volledig uit Ford Escorts bestond, was het in de categorie SR al Opel wat de klok sloeg met de Manta 400 van Smets en de Ascona’s van Schoenmakers en Pesser.
